Als ik naar het stemgedrag van de afgelopen jaren kijk van de zich christelijk noemende partijen, dan zie ik niets van die kwalificatie terug. Eerder lijkt het erop, alsof CU en CDA liever voor de duivel kiezen. Zelfs op de zondagen. Ze keren hun (lijdende) naasten de rug toe en kiezen voor oorlogsslachtoffers. Ze zaaien lievere armoede, ongeluk, dood en verderf. Hoezo : Heb uw naasten lief zoals u uw zelf liefhebt. Hebben die christelijke mensen dan zo'n enorme hekel aan zichzelf? Ik geef geregeld af op de RK kerk, maar vlak de andere geloven ook niet uit. In feite zijn het machtswellustelingen, die zich graag achter hun god verschuilen. Maar hun god is zeker niet de mijne. Hun god is voor mij eerder een duivel. Als ik Mirjam Bikker (CU) nu hoor oreren, dan krijg ik een unheimisch gefühl. Een duivelse vrouw.