Nieuwsgierig naar de omgeving, ben ik vanmorgen op mijn fiets gestapt. Vroeger sprong ik op dat ding, maar ik ben niet meer zo springerig. Ik had vooraf in gedachte een ronde te rijden. Via Dinxperlo naar Anholt en
Isselburg, misschien ook Bocholt aan doen en dan via Aalten terug naar de camping (richting Dinxperlo). Geen enorme afstand, maar voor mij ver genoeg.
Het ging me niet zozeer om bezienswaardigheden te gaan zien, want ik ben nu eenmaal een cultuurbarbaar. Nee, het accent lag meer op het fietsen in de vrije natuur. En dat lukte dus.
Ik heb voornamelijk over fraai geasfalteerde wegen / fietspaden gereden, Een beetje vreemde luxe,
want ik kwam nauwelijks fietsers tegen. Voorbij Anholt kwam ik op een provinciale weg terecht. Hoewel ik goed op de (fiets) borden lette, deed mijn aanwezigheid daar mij twijfelen. Ik moest rechts van de doorgetrokken witte belijning rijden. Aan de rand van de weg. Omdat geen enkel automobilist claxonneerde, ging ik er vanuit dat ik daar mocht fietsen. Toch bleef die onzekerheid wat hangen. Totdat ik zowaar een andere fietser zag. Hij reed mij tegemoet aan de andere kant van de weg. Na een flauwe bocht zag ik iemand op de fiets voor me. Op de valreep ben ik niet door Bocholt gereden. Voor die plaats heb ik mijn stuur richting
Dinxperlo gedraaid. Halverwege moest ik over een soort stuw. Een bord gaf in het Duits aan, dat ik moest afstappen en lopend over de stuw moest. Het was een vrij smal pad. Van een stel dat net van de andere kant kwam, zei de vrouw : "Je kunt er gewoon overheen fietsen hoor." Ik wees naar het bord en zei dat ik me liever een de regels wilde houden. Beiden keken mij aan alsof ze water zagen branden. Oké, mijn kleurtje speelde misschien een rol; een getinte meneer die zich aan de regels wenst te houden. Een wonder op de vrijdagochtend! 😂😂 Ik heb niet zoveel foto's gemaakt. Ik had het te druk met om me heen kijken. Ik heb wel gezien, dat het een fraaie fietsomgeving is.
