Weer een viespeuk

op een andere plek

Herinner je je nog het gedoe op een zaterdagochtend over mijn manier van het pleintje schoonhouden / opruimen? Toen stond hier in de huiskamer een bewoonster mij schreeuwend de les te lezen. Daar stond ik dan als vrijwilliger met iemand, die zelf niet de handen uit de mouwen wil steken. Ik heb dat mens het huis uitgegooid.
Die mevrouw heeft sinds kort iemand in huis. Die persoon rookt als een ketter. Dat doet ze weliswaar buiten, maar de peuken gooit ze op straat. Dat vind ik als vrijwillige zwerfvuil opruimer niet geslaagd. Ik overweeg die peuken maar in haar tuin te gooien, want mevrouw is niet aanspreekbaar. Tenzij je op een donderspeech zit te wachten. Het is met haar vaak moeilijk om vriendelijk te blijven. Als ik het goed begrepen heb, is de logé een dochter van haar. Als dat zo is, dan kan ik weer een storm verwachten. Want uit eerdere verhalen van haar moeder heb ik begrepen dat ze net zoals haar moeder is. Die twee hebben constant ruzie met elkaar.