Sinds wij hier wonen, heb ik veel mensen ontmoet. En dat blijft gelukkig zo doorgaan. Ze zijn van zeer verschillende pluimage en als we elkaar beter leren kennen, begrijpen we elkaar beter. Toen ik onlangs een huissleutel wilde teruggeven die ik de volgende dag weer nodig zou hebben, werd mij gezegd dat ik hem nog een dag mocht houden. Toen ik de eigenaar wat verbaasd aankeek, zei ie : "Ik vertrouw jou voor 100%." Kijk, dat is dan weer een opsteker. Maar ik blijf toch voorzichtig.
Toen ik hier een aantal maanden woonde kwam ik erachter, waarom een paar mensen die ik had leren kennen zo boos en chagrijnig doen. Alsof ze last van woede-uitbarstingen hadden. Het bleek in alle gevallen iets te maken te hebben met hun verleden. Ze hadden stuk voor stuk een nare relatie gehad en waren gescheiden. Die dingen gebeuren nu eenmaal. Maar om die boosheid en frustratie de rest van je leven te laten beheersen, daar heb ik moeite mee. De herinneringen aan een ex, blijven bij die mensen overheersen. Ze doen ook wel normaal hoor, maar bijna dagelijks komt toch weer even die boosheid en/of frustratie naar boven. Net alsof ze hun rugzak nooit geleegd hebben. Wat een gesjouw! Met hun uitbarstingen jagen ze telkens weer mensen weg. Daar word je toch ook niet vrolijk van?