Toen onze kinderen nog klein waren, zag ik het verschijnsel al opkomen. Dat was in de jaren 80 - 90. Ik herinner me nog een speeltuin in Schoonhoven. Daar waren voornamelijk moeders met hun kroost. Wat mij toen opviel was, dat er kinderen waren die alleen maar in de zandbak mochten. Beide voetjes moesten per se op de grond blijven, dus van al de andere speelvoorzieningen moesten ze wegblijven. "Veel te gevaarlijk", vonden die moeders. Zelfs de wipkip werd verboden, ook al stond ie in het zand.
Als het 's nachts onweerde, haalde een van hen de kinderen uit bed om vervolgens in de huiskamer samen doodsangsten uit te staan. Voor hun tieners waren bromfietsen verboden net als 's avonds over straat gaan. Ook al was het in die tijd nog veilig, want toen kwamen er geen boten en bussen vol Afrikaanse artsen, ingenieurs en andere toekomstige 'maatschappelijke verrijkingen' naar hier.😂 Dus geen disco's en verjaardagsfeestjes voor die tieners.
Ik weet niet beter dan dat kinderen met vallen en opstaan (ook letterlijk) het leven leerden kennen. Ondervinding is de beste leermeester. Maar veel ouders begonnen met een opvoedingsmethode, waarin het vallen, het ondervinden voorkomen moest worden. Een van onze kids had een vriend die bij het water weg moest blijven. Hij kon zwemmen, maar mocht niet windsurfen, zeilen enz. Als 16-17 jarig mocht ie ook niet op een bromfiets zitten. Gelukkig voor hem deed hij al die voor hem uitdagende activiteiten stiekem wel. Maar er waren ook kinderen / tieners, die zich toen al als ware watjes ontplooien. Die zullen die opvoedingsvoorbeelden met weinig ervaringen en/of zonder littekens ongetwijfeld doorgegeven hebben aan hun kroost. Het vallen en weer opstaan is zo goed als verdwenen. Kinderen worden over beschermd. Behalve als het over seks gaat. Dan neigt het sterk naar pedofiele ouders. Ik weet het, het ligt allemaal aan die ouders. Zij projecteren hun eigen emoties op hun kinderen en stagneren zodoende de ontwikkeling van hun kroost.