Toen ik hoorde over de aanstelling van een rattentsaar in New York, dacht ik eerst dat iemand extreme Democraten moest opsporen. Maar dat was dus niet zo. De tsaar moet echte ratten gaan bestrijden in die smerige stad. Het gaat om ongeveer 2 miljoen ratten! Op dit moment zal het aantal al weer een stuk hoger zijn, want ratten zijn net konijnen (nee, ik ga het niet weer over genders hebben). New York staat daarmee niet op de eerste plaats wat smerige ratten betreft. Er staan nog twee Amerikaanse steden boven de stad genoteerd.
Vanwege mijn beroepsdeformatie vond ik het salaris nogal hoog voor (weer) een gesjeesde onderwijzer. De stad New York heeft ruim 3 miljoen dollar uitgetrokken om de ratten weg te krijgen. Ik vind dat gigantisch hoog voor iemand die alleen communiceert en handhaaft. Als voormalig procesonderzoeker neem ik aan, dat de Rattentsaar het hoofd van de dienst Stadsreiniging op het matje roept en hem aan het werk zet. Dezelfde dag roep de Rattentsaar het hoofd van de afdeling Handhaving bij zich en zet hem ook aan het werk. Die zal op zijn beurt rattenverdelgers moeten inhuren; bedrijven die ongedierte bestrijden. Maar eerst al die rommel van straat en het publiek opvoeden. Daarna zoeken die ratten hun eten elders in Amerika. Maar misschien zou men die 3 miljoen ook kunnen investeren in de Stadreiniging. Onder meer door betere salarissen. Nu is het weer zo'n typische ambtenaren oplossing.
Als ik naar bepaalde Amerikaanse series kijk, valt mij als vrijwillige zwerfvuilopruimer op hoe vies Amerikanen zijn. Ze gooien letterlijk alles van zich af. In video's over reparatie van auto's zie ik maar al te vaak hoe vloeistoffen pardoes in de grond verdwijnen of dat men erg veel knoeit. Ik zie geen zeil op de grond of een bak. Motorblokken worden ook gewoon buiten afgespoten.