Nadat ik hen gevraagd had om eerst met het slachtoffer te praten en dan pas met de dader, is er eerst een gesprek met mij geweest. Ik heb het over de laatste keer dat Fenna door de mastiff werd aangevallen. Het gebeurde dit keer wel in die volgorde. Maar tot op heden heb ik met geen woord iets vernomen over de resultaten va het gesprek met de eigenaresse van de mastiff, de dader. In het gesprekje wat ik gehad heb, kreeg ik te horen dat er pas echt maatregelen genomen zouden worden als er iets ernstigs zou gebeuren. Tot dan hoeft die hond geen muilkorf om. Ik hoop voor die agente, dat het dan geen kindje is dat daar met een hond loopt. Want die lopen hier ook. Ik vind het maar erg slordig zoals de politie / hier te werk gaat. Hoppa, weer een minnetje op de conduite staat van de politie.
"Hoe is het met Fenna?", zal een aantal van jullie denken. Ze is nog steeds bang. Ik heb geprobeerd haar over haar angst heen te helpen door toch geregeld op afstand langs die woning te wandelen. Maar ik kreeg steeds meer de indruk, dat ze daar enkel nog banger van werd. Dus ben ik daarmee gestopt. We lopen nu maar om, want met dat soort onbetrouwbaar onaangepast volk weet je het immers nooit.
Zodra ze een geluid hoort, schrikt ze. Ze voelt zich merkbaar niet meer prettig buiten.