Het klinkt hard of misschien zelfs grof, maar zo noem ik ouders die in mijn ogen heel erg onverantwoord omgaan met hun kind(eren). Als voorbeeld noem ik het op schoot nemen van een kind achter het stuur van een auto en dan de openbare weg op. Of kinderen onveilig (geen stoeltje en/of veiligheidsriem om) in de auto vervoeren. Wat ik dan als meest gehoord excuus hoor is : Zij / hij wil niet in een stoeltje of geen riem om. Zo'n excuus zegt alleen veel over de ouder(s).
Zo beschouw ik de ouders die met hun kind(eren) in een gammel bootje een zee oversteken ook : als potentiële moordenaars. Helemaal als kinderen en/of ouders geen zwemvest dragen. Ze staan er ook niet bij stil, dat hun kind ook het risico loopt een wees te worden.
Er zijn andere gevallen, waarin ouders niet bepaald verstandig bezig zijn. Die vallen bij mij onder mishandeling. Zoals jonge (= onder de 18) kinderen aan de alcohol helpen. Of roken of drugs gebruiken in bijzijn van kinderen. Tegenwoordig mag je van volwassenen toch wel verwachten dat ze weten welke de gevaren zijn voor kinderen en hen zelf? Is dit gedrag van ouders soms ook een gevolg van het opvang verschijnsel?