De afgelopen jaren heb ik gemerkt dat niet iedereen blij is met het feit, dat ik niet met oogkleppen rondloop. Ik ben nu eenmaal gericht op beide kanten van het verhaal en heb een hekel aan eenzijdigheid. Een van onze honden heeft ooit gehapt naar een kind. "Zomaar", beweerde het slachtoffertje dat overigens niet echt gebeten werd. Wat bleek? Ze had met een blikopener op de rug van de slapende hond geknepen. Aldus een paar leeftijdgenootjes / ooggetuigen. Moet ik de hond dan straffen? Nee. Wel het kind, niet alleen vanwege de voor de hond pijnlijke actie, maar ook omdat ze loog. Zo werkt dat bij mij / ons.
Zo ga ik ook met andere gebeurtenissen om. Verder kijken dan de neus lang is. Dat moet wel, want de mijne is tamelijk plat. Veel gebeurtenissen hebben een oorzaak; actie en reactie. Om die reden beschouw ik ook het doen en laten aan de andere kant. Dus ook in het geval van het conflict tussen Oekraïne en Rusland, het coronavirus en -beleid, de boeren en dit kabinet, de problemen met de asielzoekers, het gas, de Toeslagen enz.. Met oogkleppen op had ik onze 'bijtend' hond laten inslapen.