Pas in de slotfase wisten de Oranje Leeuwinnen de Zwitserse vrouwen opzij te zetten. Dankzij het wisselen van een paar gevestigde namen, met name in de voorhoede. Ik begreep de speelwijze van Oranje niet. Oranje leek te gaan voor een gelijkspel. Vreemd, want dan zou het een sterke poule winnaar treffen : Frankrijk. Het spel van Oranje had niets van een team dat met veel doelpunten wilde winnen, om poulewinnaar te worden. De voorhoede liet zich ver terugzakken en het spel werd erg compact gehouden. Maar de lange bal om het druk bezette middenveld over te slaan bleef achterwege. Gaande de wedstrijd begon ik de energieke Zwitsers de winst te gunnen. De Alpen meisjes legden een speelwijze op de groene mat, die daarop afgestemd was : snel, aanvallend en goed verdedigend.
Ook in deze wedstrijd was keeper Van Domselaar, ik noem haar wat oneerbiedig 'dat meisje', de uitblinker. Zij zorgde ervoor dat de Zwitsers niet in een eerdere fase van de wedstrijd Oranje op de knieën bracht. Pas in de slotfase schoten de invallers eindelijk gaten in de pittige Zwitserse kaas. Het zijn er te weinig. Nu wachten de sterke Françaises en dus niet een wat zwakkere tegenstander zoals IJsland de Oranje Leeuwinnen op. Tip voor Parsons en zijn Leeuwinnen : kijk voor de juiste speelwijze eens naar de wedstrijd van de hockeydames tegen Argentinië.