Omdat ik van de ene naar de andere opdrachtgever hobbelde, moest ik telkens weer na entree eerst de bedrijfscultuur opsnuiven. Bedoeld om me snel te kunnen aanpassen en om op een juiste manier te werk te kunnen gaan. Ik moest zoveel als mogelijk opgaan in de groep. Dat lukte me aardig, want geregeld kreeg ik van buitenstaanders (niet tot mijn project- en/of werkgroep behorend personeel) te horen : "O, ik dacht dat je een vaste medewerker was."
Ik moest er gisteren weer aan denken, toen ik dat programma over B&B vol liefde zag. Mensen die op zoek zijn naar een levenspartner komen bij een alleenstaand iemand die een B&B runt terecht. Sommigen slagen er niet in om gedurende hun verblijf zich aan te passen aan de sfeer. Dat is er een van een B&B met een eigenaar / eigenaresse, die op zoek is naar een partner. Een aantal kandidaten gedraagt zich puur als gast. Ze zullen niet spontaan bijspringen wat de werkzaamheden in de B&B betreffen. Anderen zijn opdringerig om snel een relatie aan te willen gaan. Alsof ze uitgehuwelijkt worden. De mix van meewerken en persoonlijke belangstelling tonen zien slechts een paar van de bezoekers. Er was zelfs iemand die als eerste druk bezig was met de wifi. Hoe triest! Meneer hielp ook nauwelijks en hield geen persoonlijke gesprekjes. Hij was op vakantie, zo leek het. Zo'n optreden geeft natuurlijk ook wel weer informatie over zo'n kandidaat.