Toen ik gisteren de fietsendrager op de Matrix plantte, zag ik dat de doos voor de verlichting scheef zat. Hij stond schuin naar beneden gericht, waardoor het inpluggen van de stekker lastig was. Op gevoel is me dat wel gelukt, maar ik ga die zwarte doos toch maar even rechtzetten. De montageplaat waarop de doos gemonteerd zit, is met een bout en moer aan de trekhaak bevestigd. Dus is het een kwestie van de boel even lossen, wat verdraaien en weer vastzetten. Het woordje 'even' kan ik beter weglaten, want als ik dat gebruik of daaraan denk, dan gaat er altijd wat mis. En dan kan het 'even' soms uren of zelfs dagen duren. Tijdens mijn loopbaan had ik al helemaal niets met dat woordje. "Willem, kan je
even dit doen voor me?" terwijl ik wist dat ik een dagdeel met dat
niemendalletje bezig zou zijn.
Als iemand vraagt
even naar hem toe te komen, ben je ook meestal niet na een minuut weer weg.
De poten van de ruitenwissers wil ik ook nog wat opknappen. Er zit wat roest op. Geen dikke laag, want ik zie enkel een roestbruin kleurtje. Ik vind zo'n kleurtje bij mezelf mooi, maar wanneer ik het op metaal zie zitten krijg ik de kriebels. Hoewel, er zijn mensen die van mijn roestkleurtje ook de kriebels krijgen. De meesten in positieve zin hoor. Voor dit klusje moet het wisserblad er eerst af.
Ik ga ook de onderkant van de Matrix een keer schoonspuiten. Het is net alsof ie geregeld door een natte zandbak gereden heeft. Ik zag dat toen ik de wielen verwijderd had om de velgen te ontroesten en te lakken. Tot lot : er zitten vier op vijf piepkleine lakbeschadigingen op de carrosserie. Die wil ik ook nog bijwerken.
