Onlangs zei ik tegen iemand : "Ik geloof in karma." Ik zei dat, omdat men vindt dat ik niet snel boos wordt. Zelfs niet wanneer men mij persoonlijk kwetst. Natuurlijk word ik best weleens boos, maar dat is dan een primaire, kortdurende emotie. Als ik nu de mensen zou tegenkomen, die mij persoonlijk gekwetst hebben zal ik niet verbaal en helemaal niet fysiek reageren. Ik groet ze niet en zal ze negeren. Da's alles. Er zijn er die doen alsof er niets gebeurd is. Er was er zelfs een, die mij via mail vroeg om goede referenties vanwege een sollicitatie. Wat een lef! Het geeft aan hoe iemand met zijn eigen acties omgaat : zonder moreel besef. Ik heb hem even herinnerd aan zijn actie jegens mij : "Ben jij niet de man die mij op een achterbakse manier wilde ontslaan?" Dat was dan mijn antwoord / reactie. Meer niet. Daarna werd het stil. Verder geen nare opmerkingen van mijn kant. Alleen dat zinnetje. Klaar.
Ik ben dus ook niet haatdragend. Dat is zo'n gesjouw. Ik houd van een gemakkelijk leven en houd ook de regie erover liever in eigen hand. Er zijn mensen wier leven vergald is door een actie van een medemens. Die laten de rest van hun leven leiden door die medemens. Nee, ik ben al snel bezig met vergeven. Vergeven is voor mij een knopje omzetten, zodat ik afstand kan nemen van de nare gebeurtenis. Dat maakt mijn eigen leven veel leuker. Herstellen van de klap en weer verder gaan.
In een aantal gevallen heb ik begrepen, dat de boosdoeners zelf later voor hun daad gestraft zijn. Het zal wel karma zijn. Ik geloof in karma, dus houd ik mezelf zoveel als mogelijk op het rechte pad.