"Stuur jij je kind naar hun kamer tijdens een ruzie? Je kan er ook voor kiezen om even bij ze te zitten en te vragen naar hun gevoelens." luidt een begeleidende tekst van een artikel, waarin gesteld wordt om met je kind te praten als het een driftbui krijgt omdat het terecht gewezen is.
Vragen naar hun gevoelens? Tja, hoe voelt het na een draai om je oren omdat je als kind zo heftig reageert? Niet meer doen dus. Wat een woke artikel zeg!
Wij zijn nooit zo woke met onze kids geweest. Wie niet luisteren wil moet maar voelen. Wat overigens niet wil zeggen, dat we onze kinderen sloegen. We deden aan handhaving. We gingen niet uitgebreid praten over de grenzen, die wij als ouders bepaald hadden. Als de regen actief werd volgde enige uitleg, (waarom iets niet mag) dat was het. Een paar keer maakten we mee, dat een gestraft kind (op een stoeltje of op de trap zitten) door de moeder getroost werd : "Ach, heb je straf? Kom maar hier hoor." Dat soort opvoeders zijn de pest voor de maatschappij omdat ze vervelende mensen creëren. Ik heb niets met dat woke gedoe.
Kinderen worden tegenwoordig niet gestraft, maar telkens weer getroost / stil gehouden. Vaak met allerlei hebbedingetjes tot aan dure telefoons toe. Kinderen gaan zelfs een huis kopen. Hun ouders vinden dat prachtig. Ik kreeg vroeger soms een stuiver. Dan kon ik 5 verkeersdroppen kopen.