Vanmorgen heb ik gewerkt. Na de ochtendroutine heb ik het gereedschap tevoorschijn gehaald, om het groen te gaan snoeien. Het is groeizaam weer en dat is te merken. Het groen is flink omhoog geschoten. Sonja kwam ook wat doen. Rustig aan, in de zon want ze voelde zich niet helemaal lekker.
Ik was net begonnen, toen een buurtbewoonster vroeg : "Willem, mag ik je wat vragen?" Vragen staat vrij, zolang het maar geen gezeur is. Ze vroeg mij wat ik van die berg zand vond, die de doorgang tussen de huizen blokkeert. Ik heb er mijn zegje over gedaan. Samengevat : niet bepaald sociaal. Het zand is daar vorige week vrijdagmiddag gestort en vandaag ligt er nog een flinke berg. We lopen maar om. Vooraf een briefje in de bus met wat uitleg, zou aardig geweest zijn.
Na nog wat napraten ben ik verder gegaan met de snoeibeurt. Het snoeiafval verdween in 2 kliko's. Terwijl ik zo bezig was, hoorde ik plots iemand mijn naam roepen : "Willem, waar zijt gij?" (of zoiets, want het kwam van de linker kant bleek later). Ik keek omhoog (Hemelvaart is immers in aantocht), maar zag enkel een mooie blauwe lucht. Toen hoorde ik weer mijn naam. Toen ik naar links keek, stond daar een andere mevrouw. Ze bood haar kliko aan, mocht er te veel snoeiafval zijn. Ze bedankte mij ook voor mijn werk. Ik keek er van op, want ze zegt al een paar jaar niets tegen mij.
En ik ook niet tegen haar. Vanwege een vervelende toestand. Ik heb haar reactie toen als een mes in de rug ervaren. In tijdje geleden gaf ze in bedekte termijn toe, verkeerd bezig geweest te zijn. Maar nu dus plots het aanbod. Ik dankte haar. Maar ik had haar kliko niet nodig. Ik heb haar goede wil beloond, door een strook bij haar tuin te ontdoen van bladafval en ongewenst groen. Er zijn telkens weer momenten om vervelende situaties om te zetten.
Tijdens het snoeien zag ik al weer een nieuw klusje. Het dakje van een voederhuisje voor vogels (foto hier boven) dat hier in het groen staat, is aan vervanging toe. Dat er al zoveel dakloze mensen zijn is al erg genoeg. Dus krijgen onze gevederde vriendjes een nieuw dakje van opa Willem.
