zaterdag 14 mei 2022

Een blij ei

Een mens verhuist gemiddeld 10 keer gedurende zijn leven. Maar er zijn ook andere manieren van verkassen. Onlangs ben ik voor Rus uitgemaakt. Omdat ik niet pro Oekraïne ben. Dus ik verdween in het vakje van Rus(land), want het vakje Pacifist of Humanist bestaat niet meer.  Ik ben gedurende mijn leven in veel vakjes beland. Zo verhuisde ik al op zeer jonge leeftijd plots van het vakje Gewoon naar Neger (Moriaantje) en later naar Chinees. Een leidinggevende zag mij ook voor een Chinees aan. Toen hij een keer tegen mij zei : "Jullie Chinezen houden wel van vuurwerk", dacht ik dat ie een grapje maakte. Maar later bleek het hem ernst te zijn, toen hij tegen mij vaker over Chinezen begon.
Toen men last kreeg van immigranten werd ik in de vakjes van Marokkaan en Turk geplaatst. Ik ben ook Molukker geweest, maar dan ook weer met een negatieve lading. Dat was tijdens de onrustige periode rond Molukkers in de jaren 70. Ik vond het niet zo erg, want mijn oma is immers Molukse. De benaming Molukker zat dus in de buurt van mijn eigen realiteit. Toen ik me wat kritisch uitliet over Molukse gemeenschap, was ik plots een stomme Indo. Een mij bekende uitdrukking. Als iemand zei : "Stomme Indo", dan haalde ik maar mijn schouders op. Omdat niet alleen ik, maar iedereen stom is. Al is het wel zo, dat een bruine of donkere huidskleur per definitie ook geassocieerd wordt met lui. Vandaar dat men mij een keer vroeg hoe het kan dat een iemand als ik (ja, het werd wel voorzichtig gebracht) zo'n hoge functie had.
Wat ik nou zo bijzonder vind, is dat nota bene in het verre Roemenië iemand wel wist van mijn culturele achtergrond. Ik zat tijdens een vakantie in 2013 op een bankje voor het fraaie stadhuis van Arad. Op een gegeven moment komt er een jongeman naast mij zitten. We raken al snel in gesprek. Toen vroeg hij plots : "Komt u soms uit Indonesië?" Hij zei dat hij mijn gelaatstrekken herkende. Kijk, dat vond en vind ik nog steeds erg bijzonder. Ondanks dat Indonesië ooit een Nederlandse kolonie is geweest, herkennen nog steeds veel Nederlanders niet iemand die daar zijn roots heeft. Het zelfde geldt voor onze Antilliaanse en Surinaamse landgenoten. Al die vakjes zijn zo goed als verdwenen. Ze hebben plaats gemaakt vanwege onwetendheid, onverdraagzaamheid en angst. Er zijn twee grote vakken overgebleven : Voor en Tegen. Ze liggen ver uit elkaar en leiden geregeld tot agressief gedrag. Je bent voor iets of iemand. En anders ben je tegen. En wee degene met een afwijkende mening. Zo'n iemand, zoals deze neger eh...Chinees... Marokkaan.... Turk... Molukker.... stomme Indo... Rus... ouwe zak of wat dan ook, is per definitie dan tegen. Want hoe kan je nou voor vrede zijn? Het is immers oorlog! Maar goed, ik blijf maar een blij ei. Of een zwarte ezel.