De pisang!

In de supermarkt was ik even op zoek naar de bakbanaan. Niet in het schap, daar had ik ze zo gevonden. Nee, op de weegschaal. Ze stonden niet vermeld onder de menuregel Fruit. Daar stonden wel bananen genoemd. Voor deze pisang moest ik op de button voor exotisch fruit drukken.
Tijdens mijn zoektochtje op het scherm van de weegschaal zag ik plots een arm over mijn schouder schieten en hoorde ik iemand zeggen : "U moet even met uw vingertoppen drukken." Het was een medewerker die op Fruit drukte. Voordat ik wat kon zeggen, was ie weer verdwenen. Hij had dus niet gezien, dat ik bakbananen op de schaal had gelegd en geen gewone bananen. Gewone bananen is bij deze supermarkt dus geen exotisch fruit.

Vanmorgen ben ik de bananen gaan bakken. Ik heb ze eerst van de schil ontdaan en toen in de lengte doorgesneden. Daarna in zo'n vier stukken doorgesneden, zodat ik 8 partjes overhield. Die verdwenen in een beslag zelfrijzend bakmeel, waarvan de dikte voldoende was om aan de stukken banaan te blijven plakken. Voor de rest was het frituren in zonnebloemolie.
Eigenlijk had ik de bananen met zwarte schil willen kopen, maar die waren er niet. Die zijn net wat rijper dan die ik gekocht heb. Die had ik thuis wat kunnen alten rijpen. Maar dan moet ik al die tijd naar die bananen kijken. Ik eet ze liever. Maar goed, ze smaken prima. En daar gaat het om.