Vandaag wordt weer geklaagd over de positie van de lhbtip+ enz. (loop ik achter?). De acceptatie van hen stagneert. Ik moest toen onwillekeurig aan 'veranderingen' denken. De overheid en de homobeweging probeert al jaren ons het verschijnsel door de strot te duwen. Zij willen ons veranderen. Ik weet dat zo'n aanpak niet werkt. Zo'n aanpak roept eerder weerstand op, dan acceptatie. Er gaat geen dag voorbij of het onderwerp of hun vlag duikt op.
Tijdens mijn loopbaan ben ik een aantal homo's tegengekomen. Ze waren collega's of projectmedewerkers. Met hen was niets mis. Ze gedroegen zich zoals de rest. Slechts bij één van hen moest ik even optreden. Dat joch werd handtastelijk en ik dus ook, zij het op een heel andere manier. Ik moet er niet aan denken als die medewerkers dagelijks voor mijn bureau hadden gestaan, zwaaiend met een regenboogvlaggetje. Dan had ik ze de laan uitgestuurd; opzouten! De manier waarop aandacht gevraagd wordt voor die groep, komt mij dus zo over. Zo geforceerd, opdringerig en op een nare manier confronterend. Ik ervaar het als zeer vervelend. Net Jehova's aan de deur. Het is hun gedrag en dus niet het geloof. Ik weet zeker dat het gros van de mensen geen moeite hebben met iemand geaardheid. Ergo : dat de acceptatie van die groep stagneert of terugloopt ligt aan de manier waarop het gebracht wordt. Niet aan de mensen die erop reageren. Niemand wil veranderd worden.