De jaren 60 en 70 zijn niet meer. De weed zal nooit meer zo goedkoop zijn, de seks nooit meer zo vrij en de muziek nooit meer zo fantastisch. Er was een tijd waarin ik het Songfestival nog volgde. In die tijd stonden het zingen en het liedje voorop. Geen poppenkast, geen gendergedoe, geen nazigroet, geen tatoeages en spijkers in het hoofd, geen paars haar geen vodden aan het lijf, geen computers en vrij van politiek. Goed zingen dus. Maar ik denk dat ook in dat vakgebied men alsmaar met minder (noten) aan de slag is gegaan. Het heeft tegenwoordig nauwelijks nog iets met zingen uit te staan. Het Songfestival van 1973. Ik twijfelde tussen Eres tú (Mocedades) en dit nummer van Anne-Marie David. Ik koos voor het Franstalige lied van een Française, die Luxemburg vertegenwoordigde :