Na de lunch ben ik maar gelijk aan de slag gegaan. Ik laat het nu eenmaal niet snel bij woorden alleen. Helemaal niet op deze woensdag, als vanavond
Geen woorden, maar daden! klinkt als Feijenoord de finale speelt.
Ik heb als eerste het oude huisje verwijderd van de paal. Nou, het zag er niet uit! Het dakje was van latjes gemaakt, die gepotdekseld gemonteerd zijn. Wat mij gelijk opviel was het aantal schroefjes dat per latje van krap 2 cm breed gebruikt was : 4 stuks! Dat heeft iemand gedaan, die heel erg geduldig is, maar ook wat onzeker (denk ik). De constructie op zich was zeer creatief bedacht. Misschien gemaakt door een vrouwspersoon?
In de schuur had ik nog wat restanten liggen, waarmee ik aan de slag gegaan ben. Een plaatje metaal heb ik als dak gekozen. Even op maat slijpen met de slijptol, wat buigen (geklemd in de workmate) en zie : een dakje. Ik heb van een stuk bezemsteel een nokbalkje gemaakt dat door twee ogen in staanders geschoven is. De ogen / gaten heb ik met de kleinste gatenzaag gemaakt. Zowel het plaatje als de nokbalk heb ik vastgezet. Ik heb wat hoekijzertjes gebruikt ter versteviging van de staanders. Dat moet voldoende zijn. Er zullen toch zeker geen adelaars op landen? Het hout heb ik niet behandeld.
Het ijzeren dakje heb ik eerst met wat antiroest behandeld en vervolgens wat karig zwart gespoten. Het was niet de bedoeling professioneel spuitwerk toe te passen. De beesten schijten het toch onder. Ik ben tevreden over het resultaat. Het huisje staat weer op de paal. Hopelijk gaan die vogels niet zeuren over een energielabel, want het huisje is tamelijk open. Ik weet het, het huisje staat niet met het midden op de paal. Maar het staat wel stevig. Er zit een draadbout door de bodem die in de paal geschroefd is en er zaten ook nog twee hoekijzers op de paal. Het staat dus als een huis.
