Ondanks dat ik al wat jaartjes rondloop, begrijp ik nog steeds niet bepaald gedrag van mensen. Ik probeer me in hen te verplaatsen, maar het lukt me dan niet te gaan denken laats staan te handelen zoals zij doen.
Iemand gedurende een aantal jaren in allerlei zaken bijstaan, om vervolgens (als blijk van dank?) een schop onder de kont te krijgen. "Wat zou zo'n iemand bezielen?", denk ik dan. Aan de andere kant troost ik me maar met de gedachte, dat het nog reuze meevalt. Er zijn immers ook situaties, waarin hulpverleners mishandeld en/of zelfs vermoord worden. Dan mag ik niet klagen vanwege figuurlijk een mes in mijn rug krijgen.
Het klagen laat ik in dit geval aan de daders over. Die klagen geregeld, dat ze sinds die daad zo eenzaam zijn en om hulp verlegen zitten. Soms proberen ze te groeten. Alsof er niets gebeurd is. Nou, daar trappen we dus niet in.