Tijdens een eerste bijeenkomst in IJsselstein kregen wij, als overgenomen personeel, te horen, dat Sanderink niets van doen wilde hebben met privé kwesties van personeel. "Je bent hier om te werken. Ongeacht of thuis je vrouw of kind ziek is. Daar wil ik niets mee te maken hebben", zo zei hij. Na die uitspraak verlieten een aantal collega's en ik uit protest de vergadering, met de wetenschap : meneer Sanderink is inderdaad een asociale geldwolf. Daarna begon hij met het systematisch ontslaan van KSI personeel. Meneer woonde nog bij zijn moeder. "Lekker goedkoop", dachten we nadien.
Ik kwam later nog even in de problemen toen mij gevraagd werd wat in van Centric vond. Dat was toen ik in Groningen op een Centric vestiging werkte. Ik antwoordde toen, dat ik wel geloof in autonome groei, zoals ik die in de jaren 70 en 80 bij het BSO van Eckart Wintzen ervaren heb. Maar niet in het kopen en onder druk zetten van mensen. Ik ervoer bij Centric een angstcultuur. Een Centric medewerkster ging met mijn (uiteraard uit de context gehaalde) uitspraken aan de haal. Ik werd op het matje geroepen. Er volgenden geen maatregelen, want ik kon mijn visie tijdens het 'verhoor' goed onderbouwen.
Interessant is nu te lezen, dat dezelfde Sanderink door nota bene privé toestanden onrust binnen zijn bedrijven veroorzaakt. Overigens hecht ik weinig waarde aan de zelfbenoemde cyberdeskundige Rian van Rijbroek. Ze kan niet eens een softwareprogramma schrijven. Ze heeft haar CV wat opgekrikt en zal dus zelf nogal manipulatief zijn. Soort zoekt soort.