Als ik een mogelijke oplossing had bedacht voor een verandering naar een nieuwe situatie, onderzocht ik ook de haalbaarheid ervan. Dat deed ik aan de hand van de zogenaamde STOEP factoren. De letters stonden van dat woord stonden elk voor een criterium.
De S staat voor de sociale haalbaarheid. De vraag in hoeverre de verandering sociaal geaccepteerd zal worden moest positief beantwoord zijn. De T staat voor de Technische haalbaarheid. De O staat voor Organisatie. In Hoeverre is de oplossing organisatorisch haalbaar? De E voor Economisch wenselijkheid en de P voor (bedrijfs)Politiek inpasbaarheid.
Wat ik mis in het regeringsbeleid t.a.v. het virus is met name de sociale haalbaarheid van hun oplossingen. Zo heeft het afzonderen van de ouderen en/of mensen met een lage weerstand heeft behoorlijk grote sociale gevolgen gekend. Net als de sluiting van veel winkels en andere maatregelen die de mensen direct treffen en zelfs tot werkloosheid leiden. Ik vraag me af in hoeverre de 'denktank' vooraf ook deskundigen op sociaal / psychisch gebied raadpleegt. Men doet nu quasi verrast over de rellen, maar waren die niet te verwachten?