Chaos troef

doe mij maar zo'n bitterbal

Gisteren keek ik met een scheef oog naar een uitzending, waarin een Australische in India een restaurant begint. Het was haar tweede restaurant daar. Ik heb de opening van het eerste ook met een schuin oog bekeken. De Australische ging toen erg chaotisch te werk. Ik weet het : er zijn veel wegen die naar Rome leiden. Ik begrijp alleen niet dat iemand zo chaotisch kan werken, maanden slecht slaapt en vol stress zit. En dat als eigen baas.
Helaas zie ik voor de opening van haar tweede restaurant precies hetzelfde gebeuren. Slechte planningen, onduidelijkheid bij medewerkers, matige communicatie en meer onnodige situaties die een efficiënter en effectiever verloop in de weg staan. En dus veel stress en dispuut opleveren. Zonde van de tijd en energie van alle betrokkenen. In India is geregeld uitval van de energievoorziening. Daar heeft haar eerste restaurant ook onder te lijden. Maar een aggregaat inzetten, daar is nog niet aan gedacht. Kortom, niets geleerd van de eerste implementatie. Zelf zegt ze daarover : "Het gaat net zo erg als met het eerste restaurant. Ik kan er niet aan wennen."
Rijst bij mij de vraag : "Waarom doen mensen zo?" Ik vond mijn Italiaanse collega's ook zo chaotisch doen. Toen ik nog projecten deed had ik me voorgenomen, dat wakker liggen van mijn werk en/of hobby een reden voor mij zou zijn me de volgende dag ziek te melden. Om tot bezinning te komen. Maar ik heb me nooit om zo'n reden ziekgemeld. Ik vind zo'n chaotische aanpak een regelrechte aanslag op mijn gezondheid en die van de direct betrokkenen.