In een bedrijf waar personeel verhuurd wordt, komt het voor dat mensen een tijdje geen opdracht hebben. Ze zitten dan op de bank of in de leegloop. Zo noemen we dat. Als die tijd naar schatting lang gaat duren, worden ze op kantoor beziggehouden. Mijn ervaring is dat het werken op kantoor vaak een zinloze bezigheid was. Voor dat werk was geen budget beschikbaar en kon het gebeuren, dat het telkens opnieuw, van begin af aan, opgepakt werd. Als een soort van bezigheidstherapie. Nee, dan ging ik liever wat studeren of kennis opfrissen. Of thuis klussen. Haha!
Sommige bedrijven hadden relatief veel mensen op de bank zitten. Dat kwam omdat hun kennis en vaardigheden niet marktconform waren. Of wel, men had verzuimd hen bij te scholen. Dat ligt voor een deel ook aan de betreffende medewerkers zelf. Al is het wel zo, dat opleidingen in de IT erg prijzig zijn.
Als peoplemanager koos ik voor bijscholing. Het komt namelijk voor dat personeel in het verleden aangetrokken was voor louter één speciale opdracht, die specifieke kennis vereiste. Vergelijk het maar met een monteur die enkel kennis heeft van stoommachines. Die kan je ook niet naar een hedendaagse autogarage sturen. Zo zijn rond de eeuwwisseling systeemontwikkelaars met kennis van oudere programmeertalen binnengehaald. Men voorspelde immers een ramp. Helaas werden dat soort specialisten met hun verouderde kennis na de job(s) met een rotsmoes ontslagen. Men had ze met een tijdelijk contract moeten aannemen (voor de duur van de opdracht) en geen vast contract voor onbepaalde tijd.
Wie te lang op de bank zat, wachtte ontslag. Zo ging dat.