"Hé pa, wat loop je nou te hijgen?", vraagt een van de kids. Hij weet dus niet dat ik last van mijn longen heb. Een uitvoerig onderzoek naar mijn longfunctie wees uit, dat ik een soort van ouderdomsastma heb. Ik merk het alleen als ik me inspan, zoals versneld lopen of fietsen. Of andersoortige inspanningen verricht die meer adem vragen. Ik voel mijn longen dan gaan prikkelen.
Tijdens dat onderzoek lukte het me telkens niet lang genoeg en met een bepaald kracht mijn longen leeg te blazen. Inademen bleek ook beperkt tot een minder volume dan gemiddeld. Ik heb een paar keer zo'n pufapparaat meegekregen. Maar ik ben niet zo van de medicatie. Ik vond het ook niet echt helpen. Het zij allemaal zo.
Als ik Fenna uitlaat oefen ik met mijn ademhaling. Dat doe ik ook op de fiets. Dan probeer ik zoveel als mogelijk in te ademen. Daarna houd ik mijn adem een tijdje in en blaas vervolgens langzaam uit. Dat doe ik dus niet in situaties met druk verkeer of andere vervuiling. Ademnood dus. Gelukkig niet ademloos.