Een oud vak op school. Met cijfertjes stoeien doet men tegenwoordig ook. Maar dan heel anders. Men roept tegenwoordig dat er zoveel verkeersdoden zijn. Maar ja, ik weet nog dat ik als jochie enthousiast riep : "Hé, een auto!" Of wel, vroeger was er veel minder verkeer. We voetbalden en deden andere spelletjes op straat. Met veel meer verkeer is de kans op een ongeval ook groter. Tenminste, volgens mijn ouderwetse vak cijferen. In de jaren 60 waren er zo'n half miljoen auto's. Nu zijn het er bijna 9 miljoen. Nogal een verschil. En dan heb ik het maar niet over het aantal fietsen en bromfietsen. Tja, dus meer ongelukken is niet iets om wakker van te liggen. Wat niet wil zeggen, dat elk slachtoffer er een te veel is.
Hetzelfde geldt voor het aantal griepdoden. De naoorlogse babyboom heeft geleid tot tien keer(!) zoveel ouderen. Het deel ouderen is van 6% naar 18% van de bevolking gestegen. Terwijl de bevolking toegenomen is, van zo'n 11 miljoen naar 17 miljoen. Dus men zou op een wat andere manier moeten cijferen. Tja, dan gaan er ook tien keer zoveel dood aan de griep. Oversterfte was er ook tijdens de eerdere griepgolven, maar toen maakte men zich daar niet zo druk over.
Ik zou zo graag informatie relatief willen zien. In verhouding tot de vergrijzing. Maar om een of andere reden moet de informatie schokkend, angstaanjagend zijn. Bedoeld zodat iedereen zich laat vaccineren? Of om het gepeupel in bedwang te houden met lock downs en quarantaines? Tijdens de discussies over het pensioen waren we volop in beeld. We vormden een zeer grote groep en een bedreiging, want we genoten van ons spaargeld. Maar nu worden we genegeerd. Zelfs wat onze gezondheid en welzijn betreft.