Toen ze besmet was geraakt met het coronavirus, vloeide ook al haar energie weg. Ze moest zittend op een stoel gewassen en gedoucht worden. In die periode kwamen weer allerlei herinneringen naar boven borrelen. Wonden genezen, maar littekens blijven gevoelig. Gelukkig is ze zo goed als hersteld. Ze heeft er wel bepaalde klachten aan overgehouden. Gelukkig ben ik zelf niet ziek geworden. Er worden daartoe allerlei redenen gegeven. Van bloedgroep tot mijn weerstand. En dat met een tekort aan vitamine A. Het zal allemaal wel. Ik blijf voorzichtig, al zie ik de lockdown niet zo zitten. Ik begin me te vervelen. Maar ja, dat is beter dan mantelzorger te moeten zijn.
Er zijn mensen die beweren, dat door niet te bewegen het virus doodgaat. Ik heb het gevoel zelf dood te gaan, omdat ik me nauwelijks nog mag bewegen. De propaganda rond het vaccineren en de lock down houdt aan. Allemaal berichten waarom we het advies van de overheid zouden moeten volgen. Deed de overheid maar eens een keer zo z'n best voor de zieken en de armen. En de slachtoffers van de Toeslagenaffaire. Uiteraard ook niet de al 70 jaar wachtende Indo's. Belofte maakt schuld.
