Met de meeste buren konden we goed overweg. Zelfs zo goed, dat we over en weer grapjes maakten over ons uiterlijk. Ook met bepaalde donkere collega's kon ik dat met een gerust hart doen.
Als ik aan die grappen en grollen terugdenk, dan hadden anderen daar heel anders tegenaan gekeken.
Zo hielp ik een keer de buurman met tegelen in zijn voortuintje. Er waren momenten bij waarop ik of hij alleen bezig was. Dan zat een van ons op het bankje toe te kijken.
De werksituatie leidde ertoe, dat we daarover grapjes maakten. Mensen met een verkeerde instelling zouden gedacht hebben : "Wat een slavendrijver!" toen de blanke buurman op het bankje toekeek terwijl ik aan het werk was. Als ik op dat bankje had gezeten, dan dacht men hoogst waarschijnlijk : "Weer zo'n luie bruine." Dus zo'n momentopname zegt helemaal niets, maar wel veel van de mensen die zo denken. En dat zijn er nogal wat. Helaas.