Onze geschiedenis is nooit waarheidsgetrouw geweest. Dat leerde ik als kind al, toen ik Duitsers leerde kennen. Later, op Curaçao, hoorde ik ook heel andere verhalen over onze handelsgeest.
Ook meneer Jan Pieterszoon Coen staat al langere tijd onder druk vanwege zijn werkwijze in het toenmalig Indië. Men vond het hier prachtig, zoals hij daar een volkerenmoord beging.
Nu is er de Coentunnel. Misschien staat die tunnel toch ook weer als een symbool voor de donkere periode in de Nederlandse geschiedenis. Rijdend door de Coentunnel zie ik data, plaatsen en aantal doden.
Zoals ik al eerder betoogde, hoeven al die standbeelden van mij niet weg. Als men de geschiedenis wat evenwichtiger zou beschrijven, vormen zij immers ook een waarschuwing : laat dit niet weer gebeuren! Dan is zo'n beeld er voor iedereen en niet alleen voor de overwinnaars.
Aan het eind van de Coentunnel is er weer licht. Nou ja, bijna. Want de schuld aan de Indische Nederlanders is nog steeds niet voldaan. Wie dat regelt, krijgt aan de andere kant van de tunnel een standbeeld waarop op donkere dagen het licht schijnt terwijl Coen in het donker staat.
Er zijn elders ook parken of pleinen waar men de foute helden bijeen gezet heeft. Is het een held met boevenstreken of een boef met heldhaftige optredens?