Toen ik daarover een stukje las, moest ik vreemd genoeg aan sateh denken. Aan het snijden van het vlees en vooral het rijgen van de blokjes aan een bamboestokje. Dat doe ik met een bepaald gevoel. Een wat unheimisch gefühl, waar iets van wreedheid in zit. Ik denk dan o.a. aan de wreedheden van de Japanners, de Cambodjanen (Rode Khmer) en de Vietnamezen tijdens de oorlogen en onderdrukkingen. Niet zozeer aan het eten van honden en/of katten. Wij eten runderen terwijl die beesten voor anderen heilig zijn.
Mensen kunnen in het algemeen erg wreed zijn. Niet alleen Aziaten. Menige oorlog en misdaad bewijst dat. Er zijn zelfs politieke partijen die wreed zijn vanwege hun onmenselijk beleid, waarin geen ruimte is voor de oudere, zwakke en/of armlastige. Als bepaalde mensen hun zin niet krijgen of per se iets willen en ze laten zich gaan. Dan komt het beest in die mensen naar boven. We zijn veredelde dieren met een denkvermogen dat niet altijd op de juiste manier ingezet wordt.