Soms ben ik weer terug in de tijd. O ja? Soms? Haha! Dan ben ik weer even programmeur. In HTML, een taaltje waar ik zelf nooit enige opleiding voor gekregen heb. Maar als ik de wijze van coderen zie en de instructies, dan begrijp er al veel van. Het is net als rijden in een andere auto. Soms gebeurt het dat mijn berichtje wat nukken vertoont in de opmaak. Ik ga dan aan de HTML kant kijken wat de oorzaak is.
Ooit ben ik begonnen met programmeren in machinetaal. Zo heette dat. Zo'n taal was Assembler. Die behoefte slechte een kleine vertaalslag naar het uiteindelijke laagste niveau van de machine. Dat was in 1971 (vorige eeuw!) voor een Burroughs B500. Dat beest had zowaar bijna 20 KB geheugen!
Ik deed wel vaker een stapje naar een lager niveau. Als projectmanager, adviseur en/of informatie-analist vond ik het wel erg handig dat ik onderaan begonnen was. Mij hielden die IT'ers niet voor de gek. Ik hen wel. Door te doen alsof ik nooit geprogrammeerd of ontworpen had. Als er problemen waren stond ik ook niet voorop om het voor hen op te lossen. Nee, dan keek ik zwijgzaam toe en controleerde ik wat ze uitspookten. Soms, als het te lang duurde of beter : wanneer de klant (eindgebruiker) haast had, gaf ik tussen neus en lippen door een hint. Gedurende al die jaren heb ik slechts één keer meegemaakt, dat een medewerker tegen mij zei : "Volgens mij weet jij alles, maar houd je je mond dicht." Ik antwoordde hem niet. Ik knipoogde alleen en hield weer mijn mond dicht. Om te voorkomen dat ik in een wandelende vraagbaak zou veranderen. Van voorzeggen wordt immers niemand wijzer. Zelf op- en uitzoeken is de beste leermeester.