Het was weer zover. Sta ik rustig bij de kassa conform de corona-instructies te wachten, gaat mevrouw achter mij ook haar producten op de band leggen. Hierbij hijgt ze (dame met een enorm postuur) letterlijk in mijn nek. Ik draai me om en vraag vriendelijk : "Mevrouw, zoudt u anderhalve meter afstand willen houden?" Ik wijs daarbij op de streep op de grond. Ze kijkt me nogal geërgerd aan en roept quasi beledigd : "O sorry hoor! Ik ben ook maar een mens en een mens kan zich vergissen." Ik kreeg al direct de kriebels van de dikke tante en dacht : "O gut, daar heb je er weer zo een. Nee, je bent geen mens, buitenaards wezen." Ik antwoordde dat na zo'n 3 maanden het voor de meeste mensen een tweede natuur geworden was, maar voor haar blijkbaar niet. Ze zei niets en deed een stap achteruit. Ze bleef boos kijken en plantte haar handen in haar zij. Net een klein kind dat haar zin niet heeft gekregen. De medewerker achter de kassa glimlachte en knipoogde naar mij. Ik weet dat hij van andere kunnen is, maar ging er maar vanuit dat het vanwege mijn terechtwijzing was. Ze zal thuis ongetwijfeld klagen over die bruine zeiksnor in de supermarkt.
Ik snap trouwens niet dat supermarkten nog steeds open mogen zijn. Volgens mij is dat de plek waar het virus het meest vrij spel heeft.
