Tijdens de ochtendwandeling met Fenna zag ik de haas weer. We zagen hem eerder hier naast het kampeerveld. Er zijn hier erg veel konijnen. Zo'n haas valt gelijk op. Net een reus onder de dwergen. De haas had ons eerst niet in de gaten, ondanks zijn enorme oren. Maar opeens stond ie doodstil, met de beide 'lepels' fier omhoog. Naarmate wij dichterbij kwamen, zag ik hem heel langzaam de oren neerklappen. Net een Grumman Tracker die zich klaarmaakt voor een vlucht. Tegelijkertijd zakte ie langzaam weg in het gras. Totdat ik enkel een donker bolletje zag. Toen ik als kind uit het raam keen over het weide polderlandschap van Leiderdorp, zag ik ook geregeld hazen in het weiland. Soms keek ik door de verrekijker van pa naar die beesten. Ik vond het toen erg spannend hen zo te zien zonder dat ze mij zagen. Maar deze haas had ons in de gaten en verstopte zich. Er staan ook koeien op dat stuk land. Het kan dus ook zijn dat een hen er als een haas vandoor gegaan is. Of eh...?
Het kampeerterrein wordt alsmaar leger. De gasten gaan er niet als hazen vandoor. Het contact met Duitsers verloopt dit keer moeizaam. Ze zoeken elkaar op. Voor wat betreft de Corona maatregelen hebben we hier geen last van eigenwijze mensen. Ook niet in het sanitairgebouw.