dinsdag 2 juni 2020

Belofte maakt schuld

Dus ging ik weer op pad om een belofte na te komen. Beloofd is beloofd, een man een man, een woord een woord. Immers : veel beloven weinig geven, doet enkel een gek in vreugde leven. Ik ging een aanhangwagen vol afval legen. De vorige poging, een week geleden, was mislukt. Ik kreeg het disselslot niet open. Logisch, want deze verstrooide knakker gebruikte de verkeerde sleutel. Dit keer lukte het dus wel. Ik verwachtte een grote drukte bij de Milieustraat. Maar ik vond de rij meevallen. Ik reed vrij snel het terrein op, niet wetende dat het daar wel erg lang zou duren.
Wat een gedoe zeg! Veel personeel, weinig aanwijzingen en geen handhaving. Er stonden borden waarop gemeld stond, dat bezoekers links moesten houden. Daar staan de containers opgesteld. Ja hoor, gewoon rechts passeren en vervolgens proberen links er tussen te kruipen. Nou, mooi niet. Onze bus is groot en oud en jouw auto ziet er als nieuw uit. Kom maar op. De meneer rechts naast mij trok een boos gezicht toen ik het gat in de rij dichtte. De rechts inhalers werden niet teruggestuurd. Dat ging blijkbaar niet als je als medewerkers een bekertje koffie in de handen hebt.
Bij mij werd trouwens wel gehandhaafd. Ik gooide afval hout in een container, waar een kraanmachinist het hout aan het pletten was. Nou, dat mocht dus niet. Ik moest een container verderop zijn, werd mij gezegd. De grijper pakte het hout eruit(!) en gooide het naast de bus op de grond. Ik heb het maar weer in de aanhanger gedaan, om een goed begin van de werkweek overeind te houden. Ik gaf de medewerker nog vriendelijk de tip om het bordje 'Buiten gebruik' te plaatsen. Maar dat was dus ook foute boel. Meneer keek mij aan met een blik alsof ie mij het liefst ook in zo'n container had laten pletten. Ach ja, ik ben nu eenmaal een georganiseerd en behulpzaam mens.
Ik heb twee rondjes moeten rijden omdat het afval niet op volgorde van container geladen was. Het tweede rondje was zo gebeurd, want het werd wat rustiger. Inmiddels was het behoorlijk warm geworden. De temperatuur van het koelwater liep op naar 90 Celsius. Bij die temperatuur slaan de beide ventilatoren van het koelsysteem aan. En dat deden ze dus ook. Dat systeem werkt dus ook nog. Normaal blijft de temperatuur van het koelsysteem rond de 70 Celsius. Voor de terugreis heb ik voor het eerst de extra ventilatiedoppen in de motorkap verwijderd. De temperatuur was in een snel tempo weer teruggelopen tot 70 C.