We zijn een tijd geleden op een camping geweest, waar geen kinderen, maar wel honden zijn toegestaan. De honden mochten zelfs loslopen. Hahaha! Wat een leuke camping was dat! De vermelding 'geen kinderen' komt steeds vaker opduiken. Het begon in restaurants, waar volwassenen rustig wilden eten zonder rennende, schreeuwende en/of huilende kinderen. Of kinderen die aan je tafel het eten van je bord kijken. Ik zou ze graag een shot cappuccino willen toedienen en als oprotpremie een konijn.
Want laten we eerlijk zijn, het verschijnsel 'no kids' is ontstaan als gevolg van het gedrag van de alom bekende gemakzuchtige ouders. Die reageren op hun beurt, dat de mensen die de overlast van die kids spuugzat zijn kinderhaters zijn. Haha! Ach ja, zo gaat dat. Vooral je verantwoordelijkheid niet nemen maar naar anderen wijzen.
Op de camping lopen die kids 's nachts nog buiten lawaai te maken. Pa en moe zitten dan voor de tv of liggen dan al plat. 's Morgens vroeg maken ze met hun geschreeuw de rest van de campinggasten wakker. Of staan ze voor de tent je hond te roepen. Zonder kinderen dus. Heerlijk! Daar zouden er meer van moeten zijn.
Ps. De eigenaar van die camping is ook geen kinderhater. Hij wil alleen geen geld investeren in zaken als een wip, een klimrek en/of een zandbak.