Een wending

Toen ik nog in de boomgaard werkte, hoorde ik met een glimlach de gesprekken van studenten aan. Ze hadden het vaak over hun toekomstplannen. Zelf had ik ook veel plannen voor mijn en later onze toekomst. Maar mijn leven bleek ook plannen met mij te hebben. Daar had ik eerlijk gezegd geen rekening mee gehouden. Het leven was tot dan ondanks de ups en downs toch heel aangenaam. Blijkbaar vond het leven, dat het mij te goed ging en te gemakkelijk. Ondanks de vele opleidingen, moest ik volgens mijn leven toch nog veel meer leren. In de vorm van levenslessen dus. Die had ik al eerder geleerd, maar andere. In een relatief lichtere vorm. Lessen voor beginners.

Mijn reacties op de latere gebeurtenissen verbaasden mij. Nooit gedacht dat mijn grijze massa een eigen leven kan gaan leiden. Een leven waar ik in eerste instantie geen grip op leek te hebben. Als ik me niet verzet had, was ik waarschijnlijk nog dieper afgedaald. Maar gelukkig gebeurde dat niet. Of niet helemaal. Dat heeft ook te maken met mijn karakter. Ik laat me niet gemakkelijk leiden en ben erg optimistisch van aard. Ik doe dingen liever zelfstandig (al voel ik me in een groep ook best wel thuis) en zie altijd wel weer positieve kanten van ellendige situaties. Al duurt het soms even. Als de hond er vandoor gaat, ben ik benieuwd waar ik terechtkom. Haha! Met dat beest komt het best wel goed, denk ik dan.
Ervaringen van anderen speelden ook een belangrijke rol. Telkens weer was het keuzes maken. Soms een verkeerde, maar dan was er toch weer een keuzemogelijkheid. Een mens zit vreemd in elkaar, anders is niet te verklaren waarom bij herhaling verkeerde keuzes gemaakt worden.

De plannen die ik nu nog koester zijn in de sfeer van 'willen doen'. De ambitie met doelen zoals toen is niet meer. Ik ben er blij mee.