Vandaag is de laatste schooldag hier in de polder. Her en der staan caravans, vouwwagens en aanhangers al te wachten op een vertrek naar elders. En iedereen maar roepen : "Niet zeggen dat je niet thuis bent, hoor! Anders komen de inbrekers."
Ach we houden onszelf graag voor de gek. Dus zal ook vandaag, op de laatste dag van de Vierdaagse, weer een groot aantal afvallers van het eerste uur vrolijk en quasi fit in sportieve kledij tussen al die geoefende wandelaars over de finishlijn lopen, alsof ze alle vier dagen daarmee hebben voltooid. Zo klinkt het (zacht). Het liefst ook nog met een bos gladiolen op de foto als ze de finish passeren. Om zichzelf toch weer voor de gek te kunnen houden ('ik heb de V daagse gelopen), zodat ze er weer een jaar tegen kunnen. Ze hebben vast niet in de gaten waarom het publiek zo uitbundig lacht.
Sprekend over voor de gek houden : Gedurende mijn loopbaan kwam ik in de detachering mensen tegen met opgeblazen cv's. Dat was in de detachering heel gewoon. Wist de klant veel? Nee, die wist net zoveel als de specialist die hij inhuurde. Alleen met wat verschil : het uurloon en de arbeidsvoorwaarden. Zelf kreeg ik in de jaren 70 op een keer een dag voor mijn eerste werkdag bij een klant een boek in handen gedrukt. Men had mij namelijk als Credit-WSM specialist verhuurd. Ik moest alleen nog zelf erachter zien te komen, wat mijn specialisme inhield. Gelukkig had ik dat boek en stond de vakantie voor de deur. Tijdens die vakantie heb ik zitten studeren.