Op Urk voel ik me op mijn gemak. Dat was gisteren ook weer het geval. Vraag me niet waarom. Hoewel, ik heb er vaak over nagedacht. Misschien komt het door het geloof. Het geloof verandert mensen. Ten goede, maar ook ten kwade. Op Urk, waar veel gelovigen wonen, heeft het geloof de inwoners ten goede veranderd. Dat kwade ben ik daar niet tegengekomen.
 |
| een bruin visje in een bootje.... |
De sfeer op Urk is een heel andere dan die in Almere, waar ook mijn werkterrein was. Ik zal niet zeggen dat Almere mij heidens overkwam. Dat zou te ver gaan. Ik hou het maar op goddeloos. Haha. Pardon. Zonder God kan een mens ook aardig zijn. Op bestuurlijk en (interim)directie niveau was het wel heidens. Maar wat de directe collega's betreft zeker niet. Aardige goddelozen. Ik geef toe, Almere en Amsterdam zijn voor mij een soort Sodom en Gomorra. Vergeleken met Urk en de sfeer in menige kerk. Niet in alle, want in Regensburg kan je beter niet in een kerk(koor) zingen.
Op Urk voelde ik me al snel als een visje in het schone water. Een wat vreemd, vredig gevoel krijg ik daar. Telkens weer. Alsof iemand een zachte, warme deken om mij heen slaat. Alsof ik na een lange vermoeide, kille reis weer thuiskom. Een gevoel dat mij ook telkens weer overvalt als ik een kerk betreed.
