Zondag, rond het middaguur, kreeg ik het idee om na zeer lange tijd weer even op de motor te stappen. De grote vraag was hoe lang ik het op de buddy zou uithouden in verband met mijn blessure.
Nou, dat viel dus zwaar tegen. Ik had deze week al even geoefend met op- en afstappen. Dat ging vrij goed. Ook het van het (midden)standaard halen en er weer opzetten ging goed.
Toen ik goed en wel op weg was, begon mijn blessure op te spelen. De zithouding is toch heel anders dan gewoonlijk. Bij de eerste de beste rotonde ben ik maar weer teruggekeerd. Toen ik die rotonde nam, merkte ik dat het blok opeens niet meer ontkoppelde. Oei! Wat is dit? Ik heb maar extra rustig gereden en ben weer heelhuids thuisgekomen. Stoppen deed ik door op tijd de versnelling in zijn vrije stand te drukken. Klevende koppelingsplaten? Gebroken platen? Er zat voldoende olie in de hydraulische koppeling en die oogde schoon. Ik heb geen lekkage gezien. Weer een klusje dus.
We hebben ook nog even over een kofferbakmarkt gewandeld. Dat vinden we beiden altijd weer leuk om te doen. Vooral wanneer we iets zien waar we wat aan hebben. Dit keer hadden we nergens iets aan. Behalve aan het mooie weer.
In de namiddag ben ik saté gaan roosteren voor de rijsttafel. Sonja was druk bezig met het voorbereiden van een gezellig etentje met buurtgenoten en anderen.De eettafel was twee keer zo groot uitgetrokken en gedekt. Tegen zes uur stond die tafel vol met heerlijke gerechten : witte en gele rijst, sajoer, rendang, ajam ketjap, viskoekjes, saté met saus, kroepoek, emping, atjar tjampoer en een potje sambal. Met een drankje erbij en koffie met spekkoek toe was het een zeer geslaagd geheel. Zelfs de afwas werd niet vergeten! Een aantal gasten ging met een paar bakjes naar huis, om ook vandaag nog even na te genieten van die heerlijke en gezellige rijsttafel.