Een tropenrooster

Zo'n tropenrooster ken ik alleen van de periode op Curaçao. Maar daar was het een gewoon, dagelijks rooster. De school begon om half acht en eindigde om half een 's middags. Tot een uur of vier, vijf was het vrij stil op straat. Alleen de Makamba's hielden zich daar niet aan. Die Makamba's vonden dat er gewoon doorgewerkt moest worden.

...we moeten minstens twee eendjes nemen....

Hier is het een uitzonderlijke situatie wanneer een tropenrooster wordt gehanteerd. Sommige scholen doen er aan mee, vanwege de warmte. Platte daken, slechte isolatie en veel lichaamswarmte in een lokaal maken de leeromgeving ondoenlijk. Ik heb ooit bij een bedrijf een opdracht gedaan, dat daken veranderde in tuinen. Ik heb toen overwogen onze drive-in woning ook te voorzien van zo'n dak. Het hele jaar door heb je profijt van zo'n begroeid dak. Het isoleert uitstekend. In die periode, midden jaren 90, was het bedrijf o.a. op Schiphol actief.
Helaas kunnen / willen niet alle scholen een tropenrooster hanteren. Daar zijn veel ouders op tegen : "Wie vangt de kinderen dan op?" Voor mij een domme (ja, domme) vraag, want je bent ouder of niet. Het welzijn van je kind(eren) staat immers voorop? O nee, het is een eerst ikke maatschappij geworden. Het werk is belangrijker. Met het verstrijken van de jaren is het ouderschap veranderd. Het kind staat niet meer voorop, maar de ouders zelf. Zodra de kids naar school gaan, wordt ook de verantwoordelijkheid afgeschoven naar het docentenkorps. Dan zijn ze opeens geen ouder meer. Dat geldt ook voor andere situaties, zoals sporten en naschoolse opvang. Lozen die hap! is de slogan, want hun eigen leventje heeft boven alles voorrang. Het is zelfs zo erg, dat veel zogenaamde ouders tegenwoordig zelf willen bepalen wanneer ze met vakantie gaan. Als dat doorgaat moeten de scholen weer een probleem van hen oplossen.