De keus om de luifel van de caravan te gebruiken bleek een goede te zijn. Iemand kwam met een etuiluifel (ook wel zakluifel genoemd), maar die bleek na een paar keer oefenen alles behalve praktisch. We moesten dat ding in opgerolde toestand in de peesrail schuiven. Vervolgens uitrollen enz. Zwaar werk, neem dat maar van mij aan. Zo'n luifel moet ook weer met vier handen opgerold worden. Ik had begrepen dat zo'n luifel vanwege de ophanging niet tijdens het rijden aan de rail mocht hangen. Dus moest dat loodzware ding ook weer verwijderd worden. Kortom, veel te veel gedoe, slecht voor de rug, spieren en gewrichten. Zo'n ding van 2,50 meter neemt ook veel ruimte in de bus in. En dus hebben wij de meedenker vriendelijk bedankt en de luifel teruggegeven.
Nee, dan maar een gewone, drie stokken luifel die je zo hupsakee in de rail schuift / trekt en er net zo gemakkelijk weer uittrekt en opruimt. En als ie nat is, doen we hem in een vuilniszak om hem op de eerst volgende verblijfplaats weer op te hangen en te drogen. Gemak dient de kamperende mens.
