Een mevrouw vertelt over stemmen die zij in haar hoofd hoort. Bekende stemmen en een zeer bekende. De laatste is volgens haar van god (niet met een hoofdletter dus). Ze zegt dat ze tussen al die stemmen de stem van god herkende. Die god zei dat ze een profeet is.
Ik heb al weer genoeg gehoord. Ik herken ook vaak stemmen. Dat herkennen houdt voor mij in, dat ik die stemmen eerder gehoord heb en weet bij wie ze horen. Om de stem van God te herkennen, moet je God al een keer eerder ontmoet hebben. Over reïncarnatie of doodervaring sprak ze niet. Dus dat herkennen van haar klopt wat mij betreft niet.
Het verschijnsel zit in de familie. Haar opa ging namelijk nog verder. Die kwam een keer in zijn pyjama naar beneden en zei : "Ik ben God!!" Ook hij kreeg veel volgelingen. Op de vraag of opa nog leefde, zei ze droogjes, dat ie niet veel later overleden was. Tja, de echte God straft direct.
Er zijn heel veel god- en jezus-figuren op de wereld (een bepaalde categorie mensen met een psychische stoornissen) en nog veel meer labiele mensen die dergelijke goddelijke figuren volgen. Voor hen is zo'n iemand een soort anker. Zo'n ding waar ze aan vastgeketend worden om vervolgens door hun god in een zee van verderf neergelaten te worden.