door het oog van de grondpen |
Meneer is inderdaad instructeur op een hondenschool. Hij begon vrij snel te vertellen over zijn werkervaring met honden en vooral hondeneigenaren. Zo vertelde hij mij uitgebreid (in bijzijn van zijn vrouw) over zijn afkeer van vrouwen met kleine honden. “Ze komen pas naar de cursus als het kwaad is geschied”, bromde hij. “Het eerste half jaar tot jaar worden die beesten in de watten gelegd. Daarna is ie lastig en moet ie gecorrigeerd gaan worden. Ze hebben niet door dat niet het hondje, maar zijzelf aangepakt worden. Komt bij dat velen het na één les al voor gezien houden. Ze kunnen niet tegen het feit dat hun hondje gecorrigeerd wordt. De tranen springen ze dan in de ogen. Ze vinden dat zo zielig. Anderen worden zelfs boos; ze vinden de instructeurs veel te streng doen tegen hun lieverd.
Kraaijenbergse Plassen |
Meneer heeft meer verhalen. Ik houd het bij luisteren en vaak lachen. Het is allemaal heel herkenbaar.