Camping Tempo Doeloe

Gisterochtend zijn we naar het noorden des lands gereden. Mike gaat komende week weer studeren en moest met de nodige spullen naar Groningen gebracht worden. We besloten die rit te combineren met een weekendje op een bijzonder mini-minicamping.
Vanwege mijn blessure zat ik lekker achterin. De wagen is een oudje en valt onder de discutabele regels omtrent wel of geen legale zitplaats in een camper. Omdat de zitplaatsen op de beide bankjes niet in de rijrichting staan, mag ik daar zonder veiligheidsgordel zitten. Ik mag niet op het bed gaan liggen of zitten. Wel op een zitplaats. Later moesten die plaatsen een veiligheidsgordel hebben.
Mike mocht de camper door het drukke Groningen loodsen, waar schijnbaar enkel smalle straatjes zijn. En natuurlijk veel eenrichtingsverkeer.
In Groningen hebben we Mike en zijn spullen uitgeladen. Daarna ging hij samen met zijn mamma wat boodschappen doen, voor de komende periode. Fenna en ik brachten de tijd door op een studentenkamer.
Na hun terugkeer hebben we afscheid genomen van Mike en zijn we naar een zeer bijzondere mini-minicamping gereden. De bevindt zich ten zuiden van Groningen.
Toen we op het adres aankwamen, zagen we een prachtige oprit van rode en zwarte klinkers! Dat had echt niet gehoeven, maar was wel erg lief van tante. Om de schuifdeur aan de goede kant te krijgen, moest ik achteruit de oprit op, tot aan de garage.
We werden hartelijk welkom geheten door de beheerder, tante Pieng. Ook Timmie heette ons welkom, al had ie weinig aandacht voor Fenna. Maar ja, ze komt uit Friesland en we waren in Groningen. Dus dan weet je het wel. Fenna's aandacht ging daarom volop uit naar Padje de schildpad. Volgens mij is dat beest zo'n 50 jaar oud. Fenna was erg nieuwsgierig maar ook erg bang voor Padje. Ze zag in het beest waarschijnlijk een oude steen die af en toe bewoog. Behoedzaam besloop ze de schildpad van achteren en besnuffelde hem stiekem. Maar zodra Padje wat bewoog, sprong Fenna achteruit. Ze bleef gedurende het hele verblijf erg geïnteresseerd in de schildpad. Maar die interesse was niet wederkerig.
Timmie was dolblij met onze komst, want hij had er een paar nieuwe kussens bij. Timmie kroop op de bank naast mij en legde zijn koppie op mijn schoot. Daarna lag ie te slapen. Na een kleine, maar overheerlijke rijsttafel en een gezellige avond, kropen we (Fenna, Sonja en ik) in onze camper.
De volgende ochtend ben ik eerst met Fenna en Timmie naar het Boermapark gewandeld. Timmie vond het helemaal niets. Hij keek mij aan met een blik die zei : "Ik mag niet met bruine vreemde mannen mee." Hij bleef vaak stilstaan en keek dan wat treurig achterom. Ik moedigde hem aan door te lopen. In het park trok Timmie vlug een paar keutels (verdwenen daarna in een zakje) en maakte aanstalten weer naar huis te gaan. Helaas voor Timmie wilden Fenna en vooral ik het hele rondje lopen. Halverwege herkende de krullenbol dat we richting huis liepen. In plaats van mokkend achteraan, liep de kleine Tim nu met flinke pas voorop. Hij gunde Fenna geen tijd om haar behoefte te doen. Maar ik wel. En weer keek Timmie mij op zijn typische manier aan.
Weer thuis was er even een flinke aanvaring tussen de Friezin en de Grunniger. Dat was op het moment dat ze beide een koekje kregen. Fenna joeg Timmie op een Friese eh... hondse manier weg.
's Middags hebben we met z'n drietjes in de kantine gekookt. Dat was erg gezellig.
Aan alles komt een eind en zo ook aan ons verblijf op Camping Tempo Doeloe. Hartelijk dank voor het fijne verblijf, tante!