We zijn op de zaterdag eerst naar Denekamp gefietst. Daar werd een paardenmarkt, een kermis en een vrijmarkt gehouden. Eenmaal in Denekamp zagen we af van een bezoekje. Het was niet alleen erg druk, druk, druk maar ook behoorlijk warm. We zagen ons niet met Fenna in de menigte begeven. Daarom besloten we spontaan weer een knooppuntenroute te fietsen. Terwijl we in de schaduw op een terrasje van een kopje koffie genoten, stippelden we de rit uit. Hoewel de plaatsen hier in Dinkelland niet ver van elkaar liggen, leidt menige route tot soms het dubbele aantal kilometers. Maar dan wel door mooie natuur en met fraaie uitzichten.
Rekening houdend met de hoge temperatuur besloten we de routen naar het plaatsje Rossum te rijden. Daar zouden we dan weer zien via welke route we terug zouden fietsen. Gelukkig liep de route door veel schaduwrijk bosgebied. Onderweg zagen we een groot kasteel, oude watermolens en natuurlijk mooie landschappen. Fenna bleef in de kar. Voor haar was het veel te warm om naast de fiets te rennen. Toen we haar wilden laten zwemmen, werden we door een man met een hond aangesproken. Hij raadde ons af Fenna daar te water te laten. "Er loost een riool op dit stuk. Mijn hond was er vorige week ingedoken en stonk een uur in de wind", legde hij uit. Dus Fenna verdween weer in de bak. Langs de hele routen zagen we geen mooi water meer voor Fenna. Dus bleef het beperkt tot het water dat uit haar drinkfles kwam.
Tijdens een pauze mocht Fenna even los. Dat levert dan steevast alsnog een flinke renpartij van haar op, zij het dat ze in rondjes om ons heen vliegt. Ze is dan dolblij dat ze even de poten mag strekken. Op veel locaties zijn rustplekjes (foto onder) gemaakt. Soms enkel een fraie bank, dan weer een heuse picnic-plaats. Er wordt hier ontzettend veel gefietst en daar heeft men rekening mee gehouden.
In Rossum aangekomen zochten we een buurtsuper om wat inkopen te doen. We werden nog net niet uitgelachen toen we naar een supermarkt vroegen. "U kunt alleen bij de benzinepomp langs de autoweg terecht", zei een mevrouw geschokt, "en anders in een naburig dorp, zo'n 10 kilometer verderop." Gelukkig was er wel een Chineesrestaurant(??) annex snackbar. Ja, die Chinezen weten wat ondernemen is. Al was het een vreemde gewaarwording om bij een Chinees twee kroketjes te bestellen. Het waren gewone Hollandse kroketten en hadden niets weg van een loempia of zo. Vanwege de warmte en mijn blessure zijn we via een andere route terug gefietst. Hier en daar sneden we wat van de route af, zodat we rond half vier weer bij de camper waren. Tea time!