Vanmiddag zag ik een mevrouw, die haar hond in een speeltuin liet poepen. Ik zat (wat scheef vanwege mijn kont) op de fiets en kon niet laten tijdens het passeren daar iets van te zeggen : "Dat is een speeltuin, mevrouw." En ja hoor ik kreeg direct een grote mond : "Bemoei je er niet mee jôh!" Ik ben geen discussie aangegaan, want dat heeft al decennia geen zin. Veel mensen zijn niet meer voor rede vatbaar en wensen niet op hun misdragingen te worden aangesproken. Mevrouw ruimde de flinke hoop ook niet op.
Zo'n tien meter verderop is een groenstrook. Als ze het daar had laten liggen was het al erg genoeg, want hier in Dronten geldt een opruimplicht. Behalve in het Dorpsbos. Maar je hond nota bene in een speeltuin laten poepen. Kom op zeg! Niet alleen slecht voor de kinderen, ook voor de naam van de correcte hondenbezitters. Dat slag mensen leert er alleen van wanneer iemand hen met hun neus in zo'n hoop drukt. Praten heeft geen enkele zin.
Op campings worden honden soms achtergelaten in de caravan of camper. De eigenaren gaan dan even op stap. Geen probleem wanneer de honden geleerd hebben even alleen te zijn. Maar helaas klinkt er dan geblaf en/of gejank uit de vakantiebehuizing. Onder die vakantiegangers zijn er ook die niet aangesproken willen worden over de overlast. Sommigen verlaten na een opgewonden standje subiet de camping. Ze zijn dan erg boos op de beheerder. Wat is dat toch tegenwoordig? Niet aangesproken willen worden. Bang voor de confrontatie? Geen verantwoordelijkheid willen nemen? Als kind altijd je zin gekregen soms? Ik weet het niet hoor. Maar ik vind het helemaal niets.
