Over toegevoegde waarde

Vanmorgen heb ik weer een aantal mensen blij gemaakt. Ze weten het niet, maar ze komen er zeker weten vanzelf achter. Ik moet toegeven, dat het ook voor onszelf een verbetering is. Dus een win-win situatie, die enkel noeste arbeid vergde.
Ik doe wel meer dingen ongevraagd. Zoals zwerfvuil opruimen, dichtbegroeide brandgangen weer toegankelijk maken, bestrating weer vlak maken, snoeien enz.. Ik vergelijk al die bezigheden telkens als wanneer een leeg blikje op straat ligt. Ik kan daar niet zomaar voorbijlopen, zonder het op te rapen.

het heeft prima gesmaakt

Tijdens mijn loopbaan noemde ik dat toegevoegde waarde. Ergens mee bezig zijn en dan gelijk even andere problemen oplossen, die ik op mijn pad tegenkwam. Zonder dat ze de planning en/of het budget negatief beïnvloedden.
Ik heb een keer een sollicitatiegesprek gehad, waarin de directeur van dat bedrijf mij op het hart drukte die gewoonte af te zweren. Hij zei ter illustratie letterlijk : "Willem, als je bij een bedrijf op de gang loopt en er ligt een prop papier, laat het rustig liggen!" Hij doelde op de toegevoegde waarde die ik gewend was te leveren tijdens mijn werk. Ik moest van die directeur me louter beperken tot mijn eigen taak. Het was een interessant gesprek, maar ik heb bedankt voor de baan. Niet alleen vanwege die opmerking. De directeur vond mijn outfit niet mooi genoeg (het bedrijf had een bedrijfskostuum met stropdas), ik moest mijn motor verkopen en ik moest een financiële bijdrage leveren om een gekochte titel op mijn visitekaartje te kunnen laten afdrukken. "Want hier werken alleen mensen met een titel", aldus meneer.
Het gesprek was in die zin waardevol, dat ik er nog meer van overtuigd raakte vooral mezelf te blijven. Ik rij nog steeds motor, draag wat ik lekker vind zitten en raap zwerfvuil op.