We steken het Muntplein over en wandelen de Reguliersbreestraat in. Op het Rembrandtplein is het druk. Vooral bij het beeld van de fameuze schilder. Hij kijkt neer op niet alleen de mensen, maar ook op metalen uitvoeringen van de figuranten van zijn Nachtwacht. Het eens kleine plantsoentje met gietijzeren hekje, waarachter het donkere standbeeld van de kunstenaar wat onopvallend en eenzaam stond te zijn, is veranderd in een aantrekkelijk plein. Ook het standbeeld van de kunstenaar zelf heeft een vrolijke kleur gekregen. Vervolgens gaan we richting het Waterlooplein. We steken de Utrechtsestraat over en lopen via de Amstelstraat naar de gelijknamige gracht. Op de Blauwbrug maak ik een foto van de Magere Brug die verderop ligt. We steken het laatste stukje van de Amstel over. We passeren de Nationale Opera & Ballet en de Stopera en komen op het Waterlooplein aan. Alles ziet er uiteraard heel anders uit dan in de jaren 70, toen ik in Amsterdam woonde en werkte. Maar het toerisme heeft ook hier tot veranderingen geleid. We lopen al een tijdje in een weedlucht en beginnen al wat vreemde opmerkingen te maken. Sonja is wat duizelig. Vooral jonge toeristen zijn erg geïnteresseerd in alles wat met weed te maken heeft. En met seks, want voor de seksshops wordt ook veel geposeerd. Uiteraard door louter mannelijk volk. In een kraam zie ik een t shirt waarop iemand cocaïne snuift. Geen lijntje zoals in de rest van de wereld, maar uit een soeplepel waar een flinke kop van het witte gif op zit!
Op het Waterlooplein ploffen we aan een tafeltje neer. Tijd voor een slokje en een hapje. Het is er erg gezellig. Niet te druk en niet te lawaaiig (schreef de oude man).