maandag 1 juni 2015

Moeten oma's en opa's oppassen?

Om te beginnen : wij zijn content met de manier waarop wij in onderling overleg ingezet worden voor de kleinkinderen. Maar om ons heen zien en hoor ik andere verhalen van oma's en opa's. Ze zijn verre van tevreden over de manier waarop zij ingezet worden door hun eigen kinderen.
Er schijnen kinderen te zijn, die het doodnormaal vinden dat hun ouders op hun kids passen. Als een soort verplichting. Zij hebben de regie volledig in handen en oma en opa moeten hun leventje maar naar hen schikken. En dus passen ze bijna dagelijks op de kleinkinderen. Alsof het hun eigen kinderen zijn. De agenda van die oma's en opa's wordt geheel door hun kinderen ingevuld : "O, jullie wilden een dagje weg vanwege vrij reizen? Een andere keer dan maar, want dan zijn wij weg. Dus...."
Ik geeft direct toe, dat de betreffende oma's en opa's daar zelf bij zijn. Misschien dansen ze al heel hun leven naar de pijpen van hun kids. Misschien durven ze geen nee te zeggen, omdat ze anders hun kleinkids niet meer mogen zien. Want zo gaan sommige nare ouders ook te werk : met chantage.
In het leuke tv programma De Wensboom had een jongetje van 8 jaar ook een wens : "Dat mijn mamma heel oud mag worden. Dan kan ze op mijn kinderen passen...." Ik denk dan:  "HUH??"

De meeste oma's en opa's hebben in hun jonge jaren gewoon zelf voor hun kinderen gezorgd. Dat was heel gewoon in de vorige eeuw: op eigen benen staan, je eigen boontjes doppen. Maar het lijkt er tegenwoordig op alsof het hebben van kids net zoiets is als het houden van een kat of hond. Hedendaagse ouders willen graag hun gewone leventje voortzetten, terwijl ze kinderen en/of huisdieren hebben. En dus maken ze misbruik van oma en opa. Van de kids en/of hond willen ze natuurlijk geen last hebben.
En dan is er ook nog iets als de wederdienst. Die ontbreekt in veel gevallen. Laatst hoorde ik een andere oma en opa zich beklagen over hun zoon. Ze passen erg vaak op zijn zoontje, hun kleinzoon. Oma heeft zoonlief al een paar keer gevraagd of ie iets voor haar en opa zou willen doen. Inmiddels is het anderhalf jaar later en het klusje is nog steeds niet geklaard. Voor opa is het niet te doen vanwege fysieke klachten. Toen ze er laatst weer om vroeg, werd zoonlief een beetje boos. Hij zei geïrriteerd tegen zijn moeder, dat ze niet zo moest zeuren. Dus vraagt ze omwille van de goede vrede het maar niet meer. Maar iemand anders inschakelen mag niet, want dan wordt zoonlief boos : hij zou het toch immers doen?! Snap jij het, snap ik het.
Ze zijn het er ook niet mee eens dat ze zelf voor luiers, voeding en andere benodigdheden moeten zorgen. "Het is toch zeker hun kind? En dus zijn het hun kosten", redeneerde ze. Logisch, want oma en opa hebben door omstandigheden alleen een AOW'tje en een klein pensioen. En dat is beduidend minder dan hetgeen tweeverdieners betaald krijgen. Met gratis dagelijkse opvang voor de kids.
Omdat het veel gehoorde klachten zijn met de aantekening "zo hebben we ze echt niet opgevoed", ga ik er vanuit dat het veel te maken heeft met maatschappelijke ontwikkelingen. En het wordt nog erger. Kijk maar eens om je heen. Veel aankomende ouders kunnen niet eens meet hun broek ophouden. Letterlijk noch figuurlijk. Hoe dan ook, oma's en opa's moeten inderdaad oppassen. Anders loopt het oppassen uit de hand.